ჩემი და ნიას ათი წელიწადი

აქედანვე ვიტყვი, რომ ამბავი, რომელსაც აქ წაიკითხავთ, ფაქტობრივად ისე წარიმართა, როგორც წერია. სინამდვილეში ყველაფერი ასე იყო. მცირე დეტალების გამოკლებით. ის მცირე დეტალები მხოლოდ იმისთვის დავამატე, რომ ოდნავ, ასე ვთქვათ, მარილი ჰქონოდა ამ წასაკითხ მასალას. და კიდევ - თუ ძალიან გაინტერესებთ ამბის დასასრული, როგორც ასეთი, სექსი საშოში (ან სხვაგან) პირდაპირი შეღწევით არ გვქონია. ამიტომ, Happy end-ების მოყვარულებს თავისუფლად შეუძლიათ, თავი აარიდონ ამ ამბის წაკითხვას და რომელიმე სხვა ამბავი წაიკითხონ. არა, არც მწარე დასასრული ჰქონდა, ამიტომ, თავად აირჩიეთ. სიტყვა ოდნავ გამიგრძელდება, ასე, რომ, მოკალათდით თქვენს ეკრანებთან, მობილურებია თუ სხვა.

ჩემი სახელის ხსენებას აქ აზრი არ აქვს, ამბის განვითარებაში არავითარი როლი აქვს. აი მისი - კი. მოდით, შევცვლი სხვა სახელით, მაგალითად - ნიათი. იყო ადრე ერთი სხვა ნია, რომელიც, რომ იტყვიან, ბევრს დაბოზაობდა და საერთოდ, არის ამ სახელში რაღაც ლამაზიც და აღმგზნებიც. მოკლედ, ეს ნია ახლო ნათესავი იყო, იყო რა არის. ძალიან ახლო. ამიტომ ეს ამბავი ზუსტად რომ ინცესტების კატეგორიას მიეკუთვნება.

ადრეული მოზარდობის დროიდან ჩავდიოდი სოფლად, ნათესაობაში. ნია ორი წლით უფროსი იქნებოდა. ხომ იცით, ბავშვებშს შორის მორიდებულობას ადგილი ნაკლებად აქვს, ამიტომ, სახლში ადგილის სიმცირის გამო, ვიღაც ვიღაცებს ერთ საწოლში გვეძინა. უფრო სწორად - ერთმანეთის გვერდზე მდგარ საწოლებზე. მახსოვს, ერთ ზაფხულს რომ ჩავედი, ისიც ზღვიდან ახალი დაბრუნებული იყო. კანი გვარიანად დაეწვა და გვერდით რომ დაწვებოდა და იფრცქვნიდა, მივშტერებოდი ახლოს. საერთოდ, ადამიანის კანი განსაკუთრებული ფენომენია და საკუთარი საოცარი ხიბლი აქვს და ალბათ, არ არის საჭირო იმის თქმა, რომ შენი აღგზნებისას დიდ როლს თამაშობს. არა, მაშინ არაფერი მომხდარა. დაიწყო სხვანაირად და მოულოდნელად. რატომღაც, რაღაც მომენტში, ნიამ ჩუმად შემიყვანა სახლის ერთ-ერთ ოთახში და აი მერე არ მახსოვს, როგორ ხდებოდა, მაგრამ დაახლოებით ასე იყო - ნახე ახლა როგორ იქნებაო. ოდნავ დაიხარა (ჩემზე ოდნავ მაღალი იყო) და პირდაპირ ტუჩებში მაკოცა. არ დავიწყებ ახლა ბანალურად იმის აღწერას, ვაი ეს რა იყო და წარმოიდგინეთ, რა ვიგრძენი-თქო და